Kategoria: Warsztaty

Choroby dziecka są połączone z trudnymi wydarzeniami w historii rodziny. Do trudnych wydarzeń należą zabójstwa, morderstwa, niepewność co do ojcostwa. Często dziecko choruje, kiedy zachodzą poważne zmiany w relacji pomiędzy rodzicami np. małżeństwo przeżywa kryzys, bo któryś z rodziców ma romans lub jeden z rodziców jest zajęty/wchłonięty przez pracę zawodową lub chorobą w rodzinie.

Prawie dla wszystkich rodziców ich dzieci są wyjątkowe. Dla wielu rodziców dzieci „są całym światem”. Rodzice dziwią się, że ich dziecko może mieć w sobie zapisane wspomnienia ludzi i wydarzeń, które towarzyszyły jego poczęciu, ciąży, narodzinom. Czasami dziecko ma w sobie wspomnienia niezakończonych, nierozwiązanych relacji przodków np. mamy i taty z ich wcześniejszymi partnerami.

Wszystkie dzieci w rodzinie są połączone ze sobą. Dzieci żyjące mogą być połączone z dziećmi zmarłymi wcześniej (w pokoleniu rodziców lub we wcześniejszym pokoleniu).
Zmarłe dzieci, które urodziły się martwe lub poronione mogą zostać przyjęte do rodziny, co z reguły wpływa uzdrawiająco na żyjące dzieci.

Czasami dzieci chorują, bo nie wiedzą o swoim przyrodnim rodzeństwie.
Czasami dzieci przeżyły coś, o czym rodzice nie wiedzą, np. zostały przestraszone przez kogoś, ktoś je obraził, zwymyślał, ktoś naruszył ich granice seksualne. Ustawienie może pomóc w znalezieniu tej sytuacji i jej zakończeniu.

Ustawienie może być pomocne, gdy dziecko uczestniczyło w wypadku, nagłym ataku, topiło się, było świadkiem śmierci człowieka lub zwierzęcia.

Istnieje sporo badań klinicznych dotyczących tzw. utraconych bliźniaczków. Ciąże bliźniacze, w których podczas okresu prenatalnego „umiera” jedno z bliźniąt, nie są rzadkim zjawiskiem. Naukowcy zaobserwowali, że bardzo często z ciąży, która wyglądała na bliźniaczą – rodzi się jedno dziecko.

Wiele dzieci, które się urodziło może być połączonych ze swoim zmarłym rodzeństwem w łonie matki.

Wg Berta Hellingera choroba pochodzi z nieporządku w duszy rodziny, dziecka. W praktyce oznacza to, że rodzina zaprzecza jakimś faktom swojej historii, wyklucza niektóre wydarzenia i osoby ze swojej rodziny.

Pracę terapeutyczną ustawieniową można podjąć wówczas, kiedy ktoś planuje pracę zarobkową lub naukę za granicą. Dla wielu osób dużą trudnością jest rozłąka podczas wyjazdu z granicę. Wskazanie do pracy terapeutycznej jest również wtedy, kiedy jedno z rodziców wyjeżdżą za granice i pojawiają się kłopoty małżeńskie, w parze. Zdarza się, że małżonkowie umawiają się, że druga osoba dołączy do wyjazdu, a potem ten wyjazd się opóźnia.

W wielu rodniach powtarza się wzorzec emigracji, to że ktoś wyjeżdża za granicę szukając pracy, lub osoba marzy o wyjeździe za granicę. Często temat emigracji pojawia się na przestrzeni 5/6 pokoleń. Czasami rodzina nie pamięta o tym, że ktoś wyemigrował za granicę. Często w pamięci rodziny zostaje niejasna informacja, że ktoś wyjechał za chlebem. Jeśli popatrzy się na wydarzenia, które taki wyjazd poprzedzały, to prawdziwą przyczyną emigracji mogła być choroba członka rodziny. Mowa tu o chorobie np. ojca, matki, który utrzymywał rodzinę.

Czasami rzeczywisty powód wyjazdu był inny, np. kobieta potrzebowała urodzić dziecko, którego ojca nie mogła przedstawić /ujawnić w swojej rodzinie. Czasem przyczyną emigracji była chęć ukrycia popełnionego przestępstwa.

Często wyjeżdżały osoby, które rodzina odrzucała np. dzieci z nieprawego łoża, osoby które nie pasowały do swojej rodziny, nie mogły się z nimi porozumieć. Elementy tych historii powtarzają się zarówno u tych potomków, którzy opuścili rodzinę, jak też u tych potomków, którzy zostali w kraju.
Nastolatkowie obydwu rodzin mogą mieć kłopoty z otrzymaniem i utrzymaniem pracy, tak jak ich przodkowie.

Inną sferą życia, która budzi często konflikty w rodzinie jest wykształcenie. Kiedy się przyjrzymy bliżej, temu kto w rodzinie ma wykształcenie, odnajdziemy tu różne ciekawe powtarzające się przez pokolenia wzorce.

Przykład:

Rodzina rolników miała 3 dzieci, najstarsza córka ukończyła studia wyższe, drugie syn miał wykształcenie zasadnicze, najmłodszy syn miał wykształcenie średnie. Rodzice tej trójki zaakceptowali fakt, że córka nie odziedziczyła majątku po rodzicach. Córka czuła się tym faktem w pewnym stopniu skrzywdzona, poczucie krzywdy oddalało ją od rodziny. Bracia zostali rolnikami, tak jak rodzice. Ojciec dzieci był najmłodszym z trójki rodzeństwa, miał wykształcenie średnie. Najstarszy brat ojca miał wykształcenie wyższe, wyjechał za praca do miasta, pracując ukończył szkołę średnią i wyższą. Ożenił się z kobietą z miasta, dzięki której wszedł w posiadanie sporego majątku. Drugi brat ojca został na wsi, miał wykształcenie podstawowe. Najstarszy brat ojca był tym, któremu najlepiej powodziło się materialnie z całego rodzeństwa. Niemniej miał żal do swoich braci, że wydziedziczyli go z tej części spadku po rodzicach, która mu się należała. Bracia, którzy zostali na wsi, czuli się gorsi od najstarszego brata, jednocześnie winni wobec niego.
Najstarszy brat ojca odciął się od rodziny na wsi, dzieci rodzeństwa nie miały ze sobą kontaktu.

TERMIN:

24 maja 2025 (sobota), 10:00-18:00

ADRESACI WARSZTATÓW:

  osoby dorosłe poszukujące pomocy dla siebie i swoich bliskich.
  Osoby zainteresowane profilaktyką zdrowia, prewencją chorób w rodzinie.
  Rodziców, którzy są gotowi pracować na warsztacie dla swoich dzieci (np. alergie, astmy, powracające choroby infekcje górnych dróg oddechowych, niepowodzenia szkolne, problemy wychowawcze, uzależnienia nastolatków itd.).
  Osoby homoseksualne i biseksualne, które doświadczają kryzysów w swojej rodzinie.

Przykład I:
Kobieta lat 43, jest w kolejnym związku ze starszym mężczyzną, który ma dwoje dzieci z poprzedniego małżeństwa. Mężczyzna nie chce mieć kolejnego potomstwa. Mężczyzna jest bez pracy, kobieta jest przedsiębiorcza i dobrze zarabia. Mężczyzna podobnie jak ojciec kobiety, ma trudność żeby wypracować dobrą emeryturę. Kobieta w tym związku ma absolutną swobodę materialną, jej praca zawodowa jest bardzo mile widziana przez partnera.
Kobieta wybiera mężczyzn z kraju pochodzenia ojca, rozwodników, z którymi nie będzie miała dzieci i są mało zaradni życiowo.

Przykład II :
Mężczyzna lat 48 z wyższym wykształceniem poślubił kobietę, bardzo zaradną zawodowo, dobrze zarabiającą, ekspansywną. Żona jest lustrzanym odbiciem mężczyzny. Jest bardziej ambitna, bardziej krytyczna wobec innych osób, wymagająca niż sam mężczyzna. Mężczyzna w tym związku pełni rolę matki, zajmuje się opieką nad dziećmi, kontaktem ze szkołami. Podobnie jak matka mężczyzny, tak on zajmuje się domem, opieką nad dziećmi. Kobieta w tym związku zarabia pieniądze, podobnie jak ojciec mężczyzny.
Zarówno kobieta jak i mężczyzna chcą mieć innych partnerów. Kobieta bardzo chce mieć własne potomstwo, z obecnym partnerem raczej ich nie będzie miała.
Mężczyzna chce mieć partnerkę, która będzie miła, będzie go szanowała i doceniała to, że mężczyzna zajmuje się domem. Mężczyzna zazdrości żonie, że ona kilka razy więcej od niego zarabia

Przykład III:
Małżeństwo w wieku 41, 44 lat zgłasza problem agresji w związku, w którym dochodziło do przemocy fizycznej. Kobieta uderzyła mężczyznę, on się zrewanżował. Mężczyzna kierował agresję wobec siebie, natomiast kobieta kierowała agresję do innych do ludzi oraz do partnera. W toku pracy terapeutycznej okazało się, że duża agresja żony pomogła mężczyźnie wyodrębnić się ze swojej rodziny pochodzenia, co było dla niego dużym osiągnięciem. Do eskalacji agresji w związku doszło w momencie, kiedy stan psychiczny mężczyzny pogorszył się, wówczas nasilały się konflikty w małżeństwie. W toku terapii okazało się, że żona przyjmuje rolę obrońcy przed wrogim światem zewnętrznym. Wzorzec agresji kobiety wyrażał się poprzez atak skierowany w stronę rozmówcy. Wymuszał reakcje obronną rozmówcy, rozmówca musiał się tłumaczyć, udowodnić swój punkt widzenia, a małżeństwo mogło się wycofać z interakcji lub uzyskać korzystniejsze warunki transakcji. Kiedy małżeństwo się wycofywało, przeciwnik był ogłuszony, urobiony, bardziej spolegliwy. Agresja żony wobec innych ludzi ułatwiała bardzo sytuację życiową mężczyzny, chroniąc go przed jego własną agresją. Mężczyzna w tym związku bał się własnej agresji, czuł ulgę, gdy żona wyrażała jego agresję.

Przykład IV:
Małżeństwo osób w sile wieku. Żona cierpiała na depresję, mąż utrzymywał żonę i dom, cierpliwie płacił rachunku za psychoterapię żony. Doświadczony terapeuta odkrył, że kobieta miała romans z jednym z fizjoterapeutów i nigdy wcześniej nie wspominała o tym fakcie na psychoterapii. Przechowywała pamięć tego romansu jako wspomnienie idealnej miłości. Terapeuta doprowadził do spotkania klientki z obiektem jej miłości i romansu. Okazało się, że fizjoterapeuta wszedł w relację ze swoją klientką, gdy był w stanie rzutu choroby psychicznej. Fizjoterapeuta był bardzo zawstydzony, bardzo żałował tego faktu i czuł się winny z tego powodu. Epizod romansu z klientką bardziej go obciążał, niż był wspomnieniem szczęśliwej miłości. Klientka poczuła się oddarta ze złudzeń, przekonań na swój temat. Nie mogła już karmić się myślą, że to co jej się zdarzyło, było miłością, a ona jest wyjątkową osobą. Jej dotychczasowe małżeństwo miało charakter relacji osoby potrzebującej/słabej z silnym opiekunem, który nie pociągał jej fizycznie. Klientka wściekła się na terapeutę i było to ważnym etapem leczenia jej depresji.

Adresaci warsztatu:

Na warsztat zapraszamy osoby, które mają podobne problemy jak w powyżej opisanych przykładach oraz

• Osoby, które chcą sobie poradzić z uczuciem krzywdy i zranienia po zdradzie, aby móc przejść do następnego etapu życia
• Osoby, które wybierają niedostępnych emocjonalnie partnerów
• Osoby, które wchodzą w relację trójkątne, niekorzystne dla siebie
• Osoby, które powtarzają w kółko te same uszkadzające relacje
• Osoby które boją się porzucenia przez partnera
• Osoby, których partnerzy są uzależnieni
• Osoby, które chcą zobaczyć na jakim etapie związku są
• Osoby, które chcą się dowiedzieć, czy jest szansa na uratowanie związku
• Osoby, które chcą zobaczyć czy w ich związku jest wyrównanie między braniem a dawaniem, jednym słowem jak się mają koszty i nakłady do efektów ich zaangażowania
• Osoby, które nie radzą sobie z agresją werbalną/niewerbalną partnera i chcą zobaczyć co stoi za agresją partnera, co można zrobić w tym temacie?
• Osoby, które chcą pracować nad własnym/innym tematem
  • Odrębną grupa adresatów są osoby, które myślą o powiększeniu rodziny, planują poczęcie dziecka. Zapraszamy na warsztat osoby, które mają lęki lub trudne doświadczenia związane z poczęciem dziecka (wcześniejsze poronienia, urodzenie dziecka chorego…..)

Co wyróżnia nasza pracę?

• Trwałość rezultatów
  
• Jeśli konflikt/temat zgłaszanej pracy jest na poziomie rodu, rezultaty pracy na warsztacie mogą się przejawić w poprawie funkcjonowania narządów
• Szybsze dochodzenie do równowagi po pracy własnej

Proponowany warsztat wywodzi się z idei ustawień systemowych wg Berta Hellingera, ale aktualnie jest to praca wzbogacona o kilka metod terapeutycznych: trans-generacyjna terapia rodzin, praca z Linią Życia klienta, regeneracyjna terapia układu nerwowego, cykl okołoporodowy klienta, praca z komórką macierzystą klienta, wiedza z Totalnej Biologii.

TERMIN:

19 października 2024; sobota 10:00-18:00