Uzależnienie od sprzątania (przymus sprzątania) występuje jako samodzielne uzależnienie lub jako część nerwicy natręctw. Bywa uważane za uzależnienie typowo kobiece, ale jest wielu mężczyzn poprawiających sobie samopoczucie wypucowaniem domu, wyszorowaniem klamek itd.
Po czym poznajemy uzależnienie od sprzątania?
• Po pierwsze rośnie ilość sytuacji, w których mamy impuls posprzątać
• Wydłuża się czas sprzątania
• Rośnie dyskomfort w sytuacji, gdy nie ma porządku, osoba uzależniona czuje się rozdrażniona i
niezadowolona
• Samopoczucie takiej osoby a także samoocena zaczyna zależeć od tego, jaki ma porządek
• Sprzątanie zabiera czas potrzebny na kontakt z innymi ludźmi, wypoczynek, ważne sprawy
osobiste, czy rozwiązywanie konfliktów
Przykład nr 1:
Kobieta lat 45
Kobieta wyrażała swoją miłość do matki w taki sposób, że sprzątała dom, bardzo chciała pomóc swojej matce. Początkowo matka i ojciec zwracali uwagę na jej wysiłek, doceniali jej wysiłek. Kobieta była bardzo zadowolona mogąc zmienić obraz domu na bardziej czysty, uporządkowany, miły, zasobny. Z
czasem pochwały matki ucichły i sprzątanie stało się zwykłym obowiązkiem. Matka była zazwyczaj niezadowolona z życia, niezależnie od wysiłków porządkowych dziecka.Jako nastolatka kobieta czuła się lepiej, gdy posprzątała dom.
Kiedy jej dzieci przyszły na świat, była niezadowolona z siebie, kiedy nie zdążyła odpowiednio dobrze posprzątać. Reagowała smutkiem, gdy mąż nie pomagał jej sprzątać, nie dbał o dom z entuzjazmem rożnym jej entuzjazmowi. Kiedy kobieta zrozumiała, że sprzątanie domu jest dla niej równoważne z
zaangażowaniem emocjonalnym w sprawy rodziny, wówczas przestała mieć huśtawki nastrojów. Kobiet przestała się złościć, kiedy mąż i dzieci nie domyślały się, żeby jej pomóc w sprzątaniu. Potrafiła sama poprosić o pomoc.
Przykład 2:
Kobieta lat 50
W dzieciństwie prowadziła dom, gdyż matka wracała do domu bardzo późno po pracy, jako że piła w biurze z koleżankami. Dom prowadzony przez dziewczynkę, był tak zadbany, że nawet bliska rodzina nie orientowała się w pełni, że jej matka pije alkohol. Kiedy młoda dziewczyna nie mogła dobrze posprzątać domu, czuła się głęboko zawstydzona i była bardzo niespokojna. Kobieta doskonaliła techniki sprzątania, sprzątając szybciej, dokładniej, dobre
samopoczucie uzyskiwała, patrząc na pięknie posprzątany dom, wyprasowane rzeczy itd. Sprzątanie stało się sposobem na to, żeby nie czuć smutku, samotności, zaniedbania, a potem rozpaczy i gniewu na rodziców. Kobieta zbudowała fałszywe ja wokół czynności sprzątania, prania, czyszczenia.
Przykład 3:
Mężczyzna lat 30.
Najmłodszy z trzech chłopców uzyskiwał absolutny podziw swojej rodziny, gdy skrupulatnie posprzątał swoje mieszkanie. Nikt w jego perfekcyjnej rodzinie nie mógł mu dorównać pod względem dokładności i jakości sprzątania. Choć przez chwilę spełniał nierealne oczekiwania rodziców.
Uzależnienie od sprzątania (przymus sprzątania) jest uzależnieniem behawioralnym. W grupie terapii uzależnień „Odnaleźć swoją siłę”, pracujemy również nad tym aspektem życia.