ADITUS

Kategoria: Artykuły

  • Zazdrość w związku

    Zazdrość w związku

    Temat ten jest bardzo aktualny, zwłaszcza w okresie wakacyjnym. Wg badań amerykańskich 98% ludzi zna uczucie zazdrości. Jak widzimy zazdrość przynależy do życia i pomaga nam, nie stracić osoby, którą kochamy i na której nam zależy.

    Już 5-6 miesięczne niemowlaki reagują zazdrością, kiedy rodzice zwracają uwagę na zabawki w formie lalek, a nie zwracają uwagi na nie. Ośmiomiesięczne dzieci są zazdrosne o uwagę rodzicielską, kiedy rodzice patrzą na inne dzieci np. ich rodzeństwo. Kiedy dziecko nie reaguje zazdrością na brak uwagi rodzicielskiej, to jest to reakcja alarmująca, ponieważ świadczy o braku relacji pomiędzy niemowlęciem a matką.

    W zazdrości chodzi o bliski obiekt, z którym ma się relację. Zawsze zazdrość dotyczy lęku przed utratą bliskiej osoby. Te same miejsca w mózgu są zaktywizowane, w reakcji na zazdrość realną jak i na zazdrość wyobrażoną. Zazdrość jest bólem wewnętrznym. Osoba zazdrosna jest bardzo spragniona uwagi osoby bliskiej/partnera. Czasami kochający partner jest częścią wyobrażenia sukcesu życiowego np. wyobrażam sobie, że mam dom, rodzinę, kochającego partnera, nie muszę czuć pustki, bólu, niedosytu.
    Osoba, która jest chorobliwie zazdrosna często uważa, że partner jest jej własnością. Taka osoba nie umie przyznać się do uczuć pustki, zagubienia, bezsilności. Jeśli tylko zazdrośnik poczuje się pusty, przekierowuje uwagę na partnera i jest skłonny wtedy podejrzewać, że partner go zdradza.

    Rozróżniamy 3 podstawowe rodzaje zazdrości:

    1. Zazdrość reaktywna, która się pojawia się w reakcji na konkretną sytuację z życia np. Partner tańczył na weselu wielokrotnie z inną kobietą.
    2. Chorobliwa zazdrość to emocja, która utrzymuje się na stałym poziomie mimo, że nie ma realnego powodu do zazdrości. Chorobliwy zazdrośnik znajduje się w stanie permanentnego pobudzenia i nie może ukoić niepokoju o to, że straci ukochaną osobę.
    3. Następny poziom zazdrości to obsesyjna, szaleńcza zazdrość, stan emocjonalny-mentalny, w którym zazdrośnik chce kontrolować partnera, przeszukuje jego rzeczy, szuka dowodów zdrady.
    4. Zawiść powstaje wówczas, kiedy druga osoba posiada coś, co chcemy mieć za wszelką cenę i jesteśmy przekonani, że nigdy tego nie będziemy mieli, nie koniecznie chodzi o dobra materialne. Zawiść może dotyczyć uznania, talentu, bycia kochanym, poczucia bezpieczeństwa. Zawiść może mieć różne formy. W destrukcyjnej zazdrości osoba dąży do zabrania talentu, wpływu, uznania np „Kiedy wyobrażamy sobie, że sąsiad ma wypadek samochodowy albo przyjaciółka traci jednego z rodziców, z którym miała bliską relację”.

    Zazdrość często towarzyszy stanom chorobowym np. depresji, psychozie, stanom lękowym. Alkoholizm, niska potencja, choroby endokrynologiczne, nieszczęśliwy związek, niedopasowanie w związku oraz duże różnie w wieku partnerów (10 lat) mogą sprzyjać zazdrości.

    Uczucie zazdrości powstaje łatwiej, kiedy osoba jest w depresji i ma zaniżony obraz własnej osoby.

    Szczególnie często przeżywają uczucie zazdrości osoby w wieku pomiędzy 18-29 rż., 33 % osób z tego przedziału wiekowego deklaruje, że doświadcza uczucia zazdrości. Jest to moment rozwojowy, kiedy osoby dobierają się pary.

    Osoby z wysokim poczuciem wartości są mniej zazdrosne. Lekka zazdrość świadczy o zaangażowaniu w relację, związek. Osoby, które są sparaliżowane przez lęk przez porzuceniem mają niskie poczucie własnej wartości.
    Osoby stabilne, ze zdrowym poczuciem własnej wartości interesują się tym co robi druga osoba. Nie mają silnej potrzeby kontrolowania tej osoby.
    Bardziej podatne na chorobliwą zazdrość są osoby, które doświadczyły długich izolacji od rodzica w dzieciństwie, realnego bólu porzucenia.

    Wg badań dorosłe kobiety, które są zazdrosne, reagują poczuciem winy, obwiniają siebie, że nie były wystarczająco atrakcyjne, wystarczająco ciekawe/dobre dla partnera.
    Mężczyźni, którzy są zazdrośni reagują często w sposób agresywny, wybuchami złości, a w skrajnych przypadkach rozładowują agresję na przedmiotach wokół.

    Często obserwujemy takie zjawisko, że relacja z poprzednimi partnerami jest niedomknięta. Mówi się wtedy „że drzwi się półotwarte i wówczas obecny partner może czuć się zazdrosny o starą sympatię”. Osoba, która czuje się zaniedbywana w związku może otrzymać wsparcie/uznanie/miłość osoby, z którą się wcześniej rozstała. Jednakże pułapką dla niej może być utkniecie w dwóch związkach jednocześnie. W praktyce ważne jest starą relację domknąć. Możliwa jest praca terapeutyczna z parą, w której dochodzi do symbolicznego zakończenia związku. Ta praca daje odblokowanie ogromnej ilości energii osoby pracującej.

    Przykład I:
    Kobieta lat 40, stanu wolnego, weszła w związek z mężczyzną, dla którego czuła się bardzo atrakcyjna. Kiedy związek się rozpadł, kobieta przeżywała dużo smutku i odrzucenia. Myślała, ze związek rozpadł się z powodu jej deficytów i nieatrakcyjności. Praca terapeutyczna uwypukliła jednakże to, że były partner był w pełnej symbiozie ze swoją matką. Szukał partnerki zależnej i potulnej, a klientka była osobą pewną siebie, pełną radości życia. Po pracy terapeutycznej klientka poczuła się wolna od zazdrości i niezadowolenia z siebie.

    Przykład II:
    Młoda kobieta i mężczyzna byli parą, wspólnie mieszkali. Kobieta wyjechała na kilu miesięczny kontrakt za granicę, do pracy. Po powrocie stało się jasne, że miała tam innego partnera. Mężczyzna był zrozpaczony, ale czuł się tak bardzo samotny i małowartościowy w swoim życiu, że przeszedł do porządku dziennego nad tą bolesną zdradą. Partnerka zafundowała rekompensatę w postaci w miodowego mieisąca. Mężczyzna to zaakceptował. Na głębszym poziomie mężczyzna czuł się bardzo dotknięty, zraniony przez partnerkę. Naruszony został głębszy poziom zaufania w związku . Schemat zdrad powtarzał się wielokrotnie. Za każdym razem mężczyzna akceptował te zdrady. Z czasem relacja przybrała formę uzależnienia od partnera.

    Przykład III:
    Młoda kobieta była przedsiębiorcza, wszystko potrafiła załatwić dla domu, sprytem lub uwodzącym sposobem bycia. Stała się niezastąpiona. Z wiekiem partner czuł się coraz bardziej zazdrosny, podporządkowany kobiecie i zależny od niej. Zazdrość mężczyzny o kobietę rosła.

    Przykład IV:
    Żona była tak zazdrosna o swojego męża, że kiedy koleżanka z pracy poklepała go po ramieniu, żona wykrzyknęła głośno „dość tych czułości”. Żona poczuła się zagrożona odrobiną ciepła w relacji koleżeńskiej.

    Przykład V:
    Kobieta odkryła, że maż- dobrze funkcjonujący, zarabiający biznesmen, korzystał z usług młodych prostytutek. Wstrząsem dla kobiety był nie sam fakt korzystania z usług prostytutek, lecz to, że te kobiety były młode, młodsze od niej.
    Wysiłki żony poszły w kierunku zwiększenia sprawności fizycznej, odmłodzenia siebie. Kiedy kobieta poczuła się równie atrakcyjna i młoda jak te kobiety, mąż zaprzestał korzystać z usług prostytutek. Zazdrość skończyła się w momencie, kiedy żona poczuła się atrakcyjna i pożądana.

    Przykład VI:
    Przykładem destrukcyjnej, obsesyjnej zazdrości jest sytuacja, w której osoba zazdrosna chce kontrolować zachowanie swojego partnera np. sprawdza jego korespondencję, z kim się spotyka, może zlecić śledzenie tej osoby. Mimo tych czynności, poziom niepokoju zazdrośnika nie zmniejsza się trwale.

    Przykład VII:
    Sukces życiowy partnera może wzbudzić silną zazdrość i obawę o utratę swojej pozycji w małżeństwie. Jeśli żona odnosi sukces zawodowy, to często mąż się obraża, ma gorszy nastrój, pokazuje jaki jest ważny. Kiedy uda mu się wzbudzić zazdrość żony, musi żona się nim zająć i poprawić mu nastrój. Wzbudzanie zazdrości może być formą karania za sukces.
    Świetnym przykładne zazdrości mężczyzny o sukces zawodowy jest los Whitney Houston.

    Przykład VIII:
    Zazdrość rodzica o szczęście małżeńskie dziecka:
    Zazdrością, którą jest trudno dostrzec jest zazdrość o szczęście małżeńskie dziecka.

    60 letniej kobiecie było trudno zbudować trwały związek z mężczyzną, jej związki rozpadały się po 2-3 latach. Były to związki z żonatymi mężczyznami. Jedna z jej córek wyszła za mąż, miała udane małżeństwo. Matka formalnie deklarowała zadowolenie z tego stanu rzeczy, ale często myślała o tym, że jej się nie udało zawrzeć dobrego małżeństwa. Matka była zazdrosna o szczęście córki.

    Jak przerwać spiralę zazdrości?
    Spiralę zazdrości można przerwać jak tylko osoba zazdrosna sobie ją uświadomi i przepracuje przyczyny tej zazdrości. Źródłom zazdrości jest postawa wewnętrzna człowieka, jego doświadczenia. Każdy człowiek może znaleźć spokój wewnętrzny i odnaleźć swoją wartość.

  • Podcast: Lojalność rodowa

    Podcast: Lojalność rodowa

    Lojalność rodowa

    W dzisiejszym nagraniu z cyklu “Zrozumieć siebie” opowiem, czym jest lojalność rodowa i wierność rodowa.
    Treść tego odcinka pomoże zrozumieć relacje rodzinne, zasady rządzące rozwojem rodziny.
    Dzisiejszy odcinek pomoże wyodrębniać się od rodziny pochodzenia w mądry sposób, nie tracąc z nią kontaktu.

    Często lojalność rodowa jest mylona z pojęciem wierność rodowa. Pojęcie wierność oznacza gotowość dźwigania losu rodziny razem z nią. W praktyce wierność wobec własnej rodziny może powodować wiele praktycznych kłopotów np. członkowie rodu mogą tego nadużywać i żądać od innych osób większej pomocy niż ich wkład własny. Takie bardzo wierne dzieci mieszkają an tej samej ulicy, w podobnych domach jak rodzice i pracują w podobnych zawodach. Jeśli dorosły syn podejmuje decyzje o abstynencji alkoholowej, a całą rodzina lubi zakrapiane imprezy to syn musi zdradzić swoją rodzinę w zwyczajach alkoholowych.

    Jeśli jakaś rodzina ma tradycje obmawiania i wyśmiewania sąsiadów, ale oficjalnie zachowują się mile i uprzejmie, jeśli ktoś z tej rodziny zostanie dziennikarzem i będzie opisywał realne konflikty to przestanie być wierny swojej rodzinie.

    Lojalność rodowa to rodzaj umowy tworzonej przez wiele pokoleń. Ta umowa nigdzie nie jest zapisana formalnie. Lojalność rodowa ma charakter umowy ustnej. Niemniej wszyscy członkowie rodziny na poziomie nieświadomym dobrze wiedzą, co trzeba robić żeby przynależeć do systemu. Nie da się odwołać od tego rodzaju kontraktu, bo nie ma formy pisemnej. Sankcją za zerwanie kontraktu/lojalności rodowej jest np. wykluczenie z rodu.
    W wielu rodzinach, lojalność rodowa wyraża się poprzez określone poglądy polityczne czy postawę religijną. Osoby, które mają odmienne poglądy polityczne raczej powinny się z tych poglądów tłumaczyć, a najlepiej o nich nie mówić publicznie.

    Lojalność rodowa może przyjmować dwie formy: pierwsza forma to nieświadome powtarzanie różnych wydarzeń przez pokolenia. Przykład: syn ma wypadek samochodowy, w tym samym wieku, w którym jego ojciec miał wypadek.

    Inny przykład: członek rodziny choruje na jakąś chorobę dokładnie w takim wieku, w którym zachorował jego rodzic lub inny członek rodziny. Rodzina może powtarzać ukryte wzorce do 7 pokoleń wstecz, nie mając świadomości że automatycznie odtwarza realne wydarzenia, które faktycznie zdarzyły się w tej rodzinie.

    Lojalność rodowa

    Drugą formą lojalności rodowej jest taka sytuacja, kiedy członek rodziny powtarza takie zachowanie, które są sprzeczne z jego potrzebami.

    Przykład I:
    Ojciec miał bardzo ekskluzywny samochód BMW, które podziwiała cała okolica. Jego syn, nie ma pojęcia czemu kupuje drogie, markowe samochodu, na które go nie stać. Jest to przykład nieświadomej lojalności rodowej syna wobec ojca.

    Przykład II:
    Brat spłaca kredyt swojego brata alkoholika. Brat słyszy opowieści rodzinne o tym, jak ciężko jest rodzinie pijącego brata i jego dzieciom. Rodzina, matka i ojciec wspierają pijącego alkoholika poprzez robienie zakupów. Starszy brat podejmuje decyzję, że będzie spłacać zadłużenie/kredyt pijącego brata. Przynależność/lojalność wobec rodziny nakazuje mu wspierać rodzinę „wyrzutka” w jej ciężkim losie. Spłacając kredyt czuje się lepiej, ma poczucie mocy wewnętrznej i sprawstwa, nie wstydzi się. Jednocześnie wzmacnia swoje poczucie, że jest ważny dla swojej rodziny pochodzenia.

    Przykład III:
    Ojciec rodziny spłaca długi dostającego syna w okolicznych barach, restauracjach, ponieważ głęboko wstydzi się, że jego syn nadużywa alkoholu. Jednocześnie dokłada się do ekskluzywnego samochodu syna. Ojcu zależy zależy, żeby jego syn był spostrzegany jako zaradny, dobrze zarabiający młody człowiek.

    Przykład IV:
    Przykład lojalności rodowej „o rodzicach nie wolno mówić źle”.
    Kobieta ma świadomość, że jej matka jest bardzo agresywną osobą. Agresja matki wyraża się w narzekaniu, napadaniu, niszczeniu wizerunku innych osób. Kobieta opowiada koleżankom, jak złości się na swoją matkę. Kiedy jednak koleżanka również przytacza przykłady agresywnego zachowania jej mamy, to dziewczyna milknie. Kobieta sama może mówić o tym, jak się złości na matkę, ale nikt spoza rodziny nie może tego czynić.

    Przykład V:
    W niektórych rodzinach rozwodnicy są traktowani dużo gorzej niż osoby, które się nie rozwiodły. Przejawem funkcjonowania zasady „ w naszej rodzinie się nie rozwodzimy” jest to, że osoby rozwiedzione traktowane są inaczej, pomijane, nie zaprasza się ich na święta, uroczystości rodzinne (można ich przyjąć ale w przedpokoju).

    Przykład VI:
    Lojalność dotycząca wyznania
    Przykładem konfliktu lojalności dotyczącym wyznania jest sytuacja rodziny, w której syn zmienił wyznanie na religię zielonoświątkowców. Niestety zdarzył się tak, że mężczyzna zmarł przed jego rodzicami. Rodzice mieli poważny konflikt wewnętrzny, w jakim obrządku religijnym i na jakim cmentarzu pochować syna. Czy pochować syna w obrządku katolickim, czy pochować syna na innym cmentarzu w obrządku Kościoła Zielonoświątkowego.

    Przykład VII:
    Najstarszy syn z rodziny lekarskiej zostaje lekarzem, tak jak jego ojciec i dziadek i matka. Ma świetne osiągnięcia w nauce. Młodsza córka urodziła się z Spektrum Aspergera. Rodzina okłamuje dalszą rodzinę i samych siebie utrzymując, że dziewczynka chodzi do tzw. prywatnej normalnej szkoły. Ta rodzina nie dopuszcza możliwości, że dziecko jest chore i wstydzi się tej choroby. W tej rodzinie lojalność polega na odniesieniu sukcesu życiowego np. poprzez bycie lekarzem, a choroba jest utożsamiana z niepowodzeniem w życiu.

    Przykład VIII:
    Najstarsza córka wybrała ten sam kierunek studiów jak jego ojciec. Potrzebowała 6 miesięcy, żeby zorientować się, ze ten kierunek studiów w ogóle jej nie interesuje i przestać być lojalną wobec ojca w tym obszarze.
    Istnieją przyjemne aspekty lojalności rodowej. Przyjemnie jest mieć dobrze prosperującą firmę rodzinną, mieszkać wygodnie w pobliżu tej firmy. Lojalność to wspólne spędzanie czasu, imprezy rodzinne, żarty, podobne myślenie członków rodziny. Ten komfort kończy się wtedy, kiedy wydarzy się jakiś problem, do rozwiązania którego potrzeba innego sposobu myślenia niż mają członkowie rodziny.

    Przykład: IX
    Lojalna córka wychodzi za mąż, za mężczyznę wybranego przez ojca. Okazuje się, że to małżeństwo stało się dla niej źródłem cierpienia. Nie mniej lojalnej córce trudno było dopuścić myśl, że decyzja ojca, której się podporządkowała zrujnowała jej życie osobiste. Nie miała pomysłu, żeby się rozwieść, chorowała. Łatwiej jej było podjąć intensywne, wymagające, okaleczające leczenie niż dopuścić do świadomości, że związek małżeński jest uszkadzający. W tym przypadku, ojciec pozbawił ją możliwości wyboru.
    Lojalność małego dziecka jest duża, jeśli dziecko było poczęte w celu scalania związku rodziców. To dziecko wywiązuje się z tego zadania na różne sposoby. Lojalność jest sposobem/warunkiem przynależności do rodziny. Jeśli rodzina jest mało elastyczna, ma sztywne granice, to w momencie przekroczenia tych nakazów/zakazów członek rodziny traci prawo przynależności.
    Wszyscy potrzebujemy być kochani i potrzebujemy być częścią rodziny, większej całości i jednocześnie potrzebujemy stać się sobą. Uznanie lojalności rodzinnej jest niezwykle ważnym etapem rozwoju.

    Opracowała
    Teresa Ossowska
    Małgorzata Krupińska

  • Trans technika głębokiego rozluźnienia z motywem przewodnim kasztana

    Trans technika głębokiego rozluźnienia z motywem przewodnim kasztana

    Prowadzony trans głębokiego, uważnego rozluźnienia oferuje możliwość uwolnienia napięcia z ciała, wyciszenia natłoku myśli. Prowadzony trans głębokiego rozluźnienia stwarza możliwość uwolnienia stresu, niepokoju, wspiera umysł i ciało w wyciszeniu. Ten trans głębokiego rozluźnienia wspiera proces regeneracji ciała, a uzdrawiający aspekt kasztana pomaga słuchaczom wejść w nowy etap w życiu.

     

    POSŁUCHAJ TEŻ INNYCH MEDYTACJI …

    Nie znaleziono żadnych wpisów.
  • Podcast: Matka jako drapieżca Część II

    Podcast: Matka jako drapieżca Część II

    Matka jako drapieżca

    W dzisiejszym odcinku podcastu Matka jako drapieżca część II opowiem o niektórych aspektach trudnej relacji z matką, m.in o matce zazdrosnej, matce okrutnej, o matce która wie lepiej, o matce uzależnionej i o matce uczącej podwójnych standardów.

    Psychologiczne znaczenie bajki „Brzydkie kaczątko”

    Bajka opowiada o kaczce, która złożyła 7 jajek. Sześć piskląt było pięknymi kaczątkami a jedno z jajek było inne. Siódme jajko było większe i długo się nie wykluwało. Starsza doświadczona kaczka odwiedziła „młodą matkę” i oznajmiła, że zdarza się na podwórku podrzutek np. z rodzinny indyków. Kaczka zdecydowała się dokończyć ciążę i wykluło się siódme jajko. Maleństwo nie okazało się indykiem, ponieważ pływało znakomicie jak inne rodzeństwo. Nie mniej nie miało urody kaczki. Odmienne maleństwo często słyszało od innego ptactwa, także od swojego rodzeństwa, że jest bardzo brzydkim kaczątkiem. Praktycznie słyszało te krytyczne uwagi codziennie. W rozpaczy pisklę opuściło gniazdo i zetknęło się z trudami życia, z głodem, zmarznięciem, odrzuceniem. Młode kaczątko przeżyło dzięki litości rolnika. Na wiosnę stało się dorosłym osobnikiem. Bohater bajki nadal oczekiwał, że będzie słyszał przykre uwagi na temat wyglądu, że jest brzydki i że będzie wyśmiewany. Od małych dzieci dowiedział się, że jest ślicznym łabędziem.
    Ta bajka mówi o tym, że dzieci z tej samej rodziny mogą być bardzo różne na innym poziomie. Jeśli dziecko na poziomie duchowym jest inne od matki, to matka często może je odrzucić.

    Przykład I:
    Kobieta ma panieński dziecko. Pojawia się kandydat na męża, który jest wdowcem .Warunkiem poślubienia kobiety jest to, że odda swoje panieńskie dziecko matce na wychowanie. Młoda kobieta decyduje się na ślub, wychodzi za wdowca. Jej rolą życiową jest opieka nad pasierbami i bycie partnerką seksualną dla wdowca.

    Przykład II:
    Dziecko jest wyśmiewane w całej rodzinie, ponieważ boi się wody, kąpieli, pływania. Matka chłopca jest wśród prześladowców. Chłopiec jest tym, z którego można się śmiać. Nosi on w sobie wstyd wielu osób z rodziny w tym matki. Takie dziecko uwalnia swoją matkę od uczucia, że coś jest z nią nie w porządku.
    Praktyka oddawania dzieci panieńskich na wychowanie rodzicom matki lub bezdzietnym ciociom wujkom, często występuje w historii naszych rodzin. Agresja matki polega na tym, że zgadza się na oddanie własnego dziecka.

    Psychologiczne znaczenie bajki „Jenooczka-dwuoczka-trójoczka”

    Przykładem bajko o okrutnej matce jest bajka „Jedno-oczka, Dwu- oczka, Trój-oczka” . W tej bajce okrucieństwo matki i sióstr było skierowane przeciwko tej siostrze, która nie była podobna wyglądem do matki ani do sióstr. Matka i siostry źle traktowały dwuoczną siostrę, karmiły tylko resztkami ze stołu, dziewczynka cierpiała głód. Kiedy dziewczynka płakała z powodu głodu i złego traktowania, pojawiła się wróżka, która obdarzyła ją nadzwyczajnym darem- kozą. Koza karmiła ją do syta. Kiedy zazdrosne siostry i matka dowiedziały się o niezwykłym darze dwuocznej siostry, matka zabiła kozę- żywicielkę córki.
    Jest to bajka, która mówi o okrucieństwie matki i rodzeństwa oraz o zazdrości. Dwuoczna siostra ma dwoje oczu, tak jak większość ludzi. Jest odrzucona, źle traktowana, karana za to, że jest inna.

    Przykład I:
    Mężczyzna lat 40, najmłodszy z trójki rodzeństwa. Odkąd pamięta był bity kilka razy w tygodniu przez matkę. Ojciec choć widział przemoc, nie chronił go. Obydwoje rodzice pochodzili z rodzin, gdzie przemoc była tolerowana, przynajmniej jedno dziecko było bite. Relacje między rodzicami były bardzo napięte, pełne agresji. Obydwoje rodzice mieli wyższe wykształcenie. Rodzice szybko się rozstali. Matka walczyła z ojcem o pieniądze i pozycję w rodzinie. W tej rodzinie przemoc eskalowała. Bity chłopiec chorował kolejno na różne schorzenia, dolegliwości pokarmowe. Matka swoją złość i problemy małżeńskie przekierowała na najmłodsze dziecko. Historia tej rodziny zna przypadki, kiedy dziecko było uszkodzone przez matkę, uległo wypadkom z powodów nieuwagi matki.
    Rodzice rozwiedli się a młody człowiek opuścił dom rodzinny.

    Psychologiczne znaczenie bajki „Królewna śnieżka”

    Matka dziewczynki umiera przy porodzie. Ojciec dziewczynki żeni się z piękną kobietą, która staje się obsesyjnie zazdrosna o urodę córki. Macocha wielokrotnie próbuje zabić piękną córkę. Zachowania matki są bardzo niebezpieczne dla pasierbicy. Młoda dziewczynka ociera się o śmierć.

    Przykład I:

    45 letnia wykształcona kobieta miała dwoje dzieci, syna i córkę. Kiedy córka zaczęła dojrzewać, matka zaczęła ubierać rzeczy córki, porównywać swój wygląd z wyglądem córki. Była obsesyjnie zazdrosna o urodę córki. Matka robiła upiększające kuracje, próbowała się odmłodzić. Syn był ulubieńcem matki. Matka radziła się syna w sprawie swojego wyglądu i zabiegów upiększających. Z córką rywalizowała i konkurowała o urodę.

    Psychologiczne znaczenie bajki „Świński król” autorstwa Giovanni Francesco Straparola

    Bajka opowiada o parze królewskiej. Król był bogaty w ziemskie dobra, królowa była piękną i uduchowioną osobą. Niestety nie mogli mieć potomstwa. Królowa czuła się bezsilna w związku z brakiem potomstwa, oszukiwana przez męża, obydwoje byli smutni. Królowa zasnęła w ogrodzie, zjawiły się 3 wróżki, które obdarzyły ją synem.
    Królowa została uprzedzona przez wróżkę, że kłopoty syna skończą się w trzecim małżeństwie. Tymczasem królowa matka zaszła w ciążę i urodziła długo wyczekiwanego syna. Królewskie dziecko okazało się świnką. Pierwotnym impulsem króla było zabić pierworodnego. Postawą matki było chronić dziecko, królowa ochroniła syna również przez agresją męża. Kiedy królewicz „Świnia” dorósł i chciał się ożenić, matka uznała, że nie ochroni swojego syna przez odrzuceniem i oceną kobiet. Królewicz chciał się ożenić z konkretną kobietę. Królowa zapłaciła matce wybranki syna, aby młoda kobieta zgodziła się na ślub (małżeństwo aranżowane). Niestety żona chciała zabić królewicza tuż po ślubie, gdyż tak naprawdę nie wyobrażała sobie życia z takim odrażającym mężczyzną. Królewicz ubiegając tę sytuację zabił swoją pierwszą żonę. Sytuacja powtórzyła się jeszcze raz z inną kobietą. Matka królowa była bardzo przerażona tym co się działo w małżeństwach syna. Trzecia żona królewicza-Świni zaakceptowała odmienność królewicza i traktowała go jako swojego męża. Pozwoliło „świńskiemu królewiczowi” przybierać ludzką postać w łóżku małżeńskim. Młoda para miała swoją tajemnicę, której żona dochowała przez okres ciąży. Urodził się zdrowy chłopiec/królewicz. Wtedy młoda królowa wyjawiła teściom, że mąż w nocy przybierał postać normalnego, zdrowego mężczyzny. Wówczas stary król przekazał królestwo swojemu synowi jako swojemu następcy.

    Znaczenie odmienności dziecka królewskiego

    Ten syn pary królewskiej był niepełnosprawny, mianowicie miał defekt w wyglądzie. Matka chciała kupić miłość dla syna i uchronić go przed odrzuceniem kobiety ale ta transakcja się nie udała. Opłacane kobiety nie dotrzymały słowa. Upośledzony syn przeżył, ponieważ rozpoznał wrogie zamiary dwóch pierwszych żon. Trzecia żona zaakceptowała odmienność męża. Młoda para długo miała wspólną tajemnicę, o której nie wiedzieli ich rodzice. Tajemnica młodej pary była potwierdzeniem ich wspólnej lojalności. Po pewnym czasie młoda żona ujawniła tajemnicę metamorfozy męża swoim teściom. Wtedy stary król przekazał królestwo swojemu synowi.
    Drapieżna matka przyjęła postać ubogiej kobiety, która za wszelką cenę chce wydać swoje córki za potwora. Uboga kobieta „sprzedała swoje córki” za obietnicę majątku.
    Ta bajka opowiada o matce „Króla świń”, która jest bardzo uważną i troskliwą matką.

    Opowiem teraz o innej postawie matki, o matce, która wie lepiej. Jest to matka, która ma własną koncepcję na temat życia swojego potomstwa.

    Przykład I:
    Mężczyzna jako dziecko często chorował, miał liczne nietolerancje pokarmowe. Leczenie nietolerancji pokarmowych było kosztowne, wymagało odpowiedniej diety, konsultacji lekarskich, chłopak był uważany za chorowitego. Rodzice byli przeciwni temu, by chłopak poszedł na studia weterynaryjne. Uważali, że studia weterynaryjne będą dla niego za ciężkie. Mężczyzna wybrał inne studia, czego bardzo żałował. Jedyne co go cieszyło w dorosłym życiu, to był kontakt ze zwierzętami, opieka nad chorymi zwierzętami także po zabiegach chirurgicznych. Mężczyzna nie okazywał tutaj żadnej słabości. Obydwoje rodzice przekierowali swoje lęki na dziecko, byli przekonani, że chronią syna przed nadmiernym wysiłkiem/porażką na studiach.

    Przykład II:

    Matka wysłała córkę do szkoły zakonnej, mimo że córka bardzo tego nie chciała. Córka marzyła o szkole malarskiej, ale musiała pójść do szkoły zakonnej o zaostrzonym rygorze, tak jak chciała tego matka. Matka była osobą znaczącą i wpływową w tej szkole. Córce nie udało się przeforsować własnego zdania z matką, w żadnej istotnej dla siebie kwestii.
    Po skończeniu szkoły córka chciała pójść na Akademię Sztuk Pięknych, ale matka oświadczyła jej, że musi pójść na medycynę. Córka zgodziła się studiować medycynę i ukończyła te studia.
    Kiedy córka asystowała przy operacji jako lekarz, doznała śmierci klinicznej. W wyniku tego przeżycia córka nie chciała więcej pracować w szpitalu. Porzuciła medycynę i założyła rodzinę. Były okresy, kiedy żyła w dużej biedzie.
    Kiedy matka była na łożu śmierci, to córka ponownie założyła kitel lekarski i wykonywała przy niej proste zabiegi medyczne np. zastrzyki. Córka dostarczała umierającej matce iluzji, że pracuje jako lekarz praktyk. Matka zmarła i pozostawiła córce spadek. Aby córka mogła przyjąć spadek, musiała w ciągu 7 lat otworzyć szpital dla kobiet. Zapisane środki mogła zużyć tylko w ten jeden sposób. Matka zarządziła życiem córki, także po swojej śmierci.

    Psychologiczne znaczenie bajki „Krzak jałowca”

    Prastary lęk, bycia pożartym, wchłoniętym zostaje wyprojektowany w tej bajce na macochę.
    Małżeństwo nie mogło mieć dzieci i kobieta prosiła krzak jałowca o pomoc w poczęciu dziecka. Kobieta zaszła w ciąże, urodziła syna ale zmarła przy porodzie. Owdowiały mężczyzna ożenił się z inną kobietą, która urodziła mu córkę. Macocha jednakże nienawidziła syna swojego męża, źle go traktowała, niby przypadkiem obcięła mu głowę. Winą za śmierć pasierba obarczyła swoją córkę. Matka aby pozbyć się ciała zamordowanego chłopca, ugotowała zupę ze zwłok, którą podała ojcu.

    Ta bajka mówi o przekierowanej złości i nienawiści matki oraz o sposobach zrzucania winy w rodzinie.

    Przykład nr I matki z problemem alkoholowym:

    Kobieta wieku około 48 lat, miała duże problemy z alkoholem, z tego powodu nie mogła się utrzymać w miejscu pracy. Bardzo obniżył się jej status materialny. Kiedy dzieci prosiły ją, by podjęła leczenie odwykowe, kobieta atakowała swoje dzieci słownie, poniżała je, obrażała. Dzieci czuły się zaszczute. Kilka lat później nadużywanie alkoholu przez matkę przestało był tak dużym problemem, natomiast kobieta konsekwentnie żądała od swoich synów, aby poprzez prezenty i pomoc organizacyjną/finansową w wielu aspektach życiach potwierdzali jej status materialny, osoby majętnej. Synowie fundowali matce prezenty, wyjazdy w nadziei, że kobieta się wyciszy/poczuje lepiej. 


    Przykład nr II „życie w podwójnych standardach”

    Inną formą drapieżcy matki jest uczenie dziecka życia w podwójnych standardach, życia w dwóch światach. Dziecko przestaje odróżniać, który świat jest prawdziwy. Małżeństwo miało dwójkę dzieci, syna i córkę. Małżeństwo rozpadło się z powodu romansu matki z księdzem. Matka zabierała dzieci na wspólne wczasy z księdzem, gdzie wyglądali na kochającą się rodzinę. Matka nie ukrywała się, pokazywała w miejscach publicznych z księdzem. Dzieci wstydziły się swojej sytuacji rodzinnej, były wyśmiewane przez kolegów. Agresja matki przejawiała się w tym, że zniszczyła możliwość harmonijnego rozwoju duchowego dzieci. Matka naraziła swoje dzieci na wstyd, ostracyzm społeczny.

    Podsumowanie:

    Drapieżny aspekt matki jest częścią realną, istniejącą. Drapieżny aspekt matki może być też zaburzony, szalony.
    Kiedy nie ma ojca, drapieżny aspekt matki wywiera większy wpływ na życie dzieci. Kiedy dojdzie do rozwodu agresja matki może być przekierowana na byłego partnera, ale też na osoby w rodzinie oraz na terapeutów.
    Drapieżny aspekt matki może być również siłą fizyczną i psychiczną, która pełni ważną rolę w życiu rodziny. Ten aspekt matki jest w stanie przeciwstawić się stratom, obronić przed napaścią na własność fizyczną/intelektualną/ finansową rodziny.

    Osoby zainteresowane tematem zapraszamy do kontaktu z terapeutami

    Opracowały
    Teresa Ossowska
    Małgorzata Krupińska

  • Podcast: Matka jako drapieżca Część I

    Podcast: Matka jako drapieżca Część I

    Matka jako drapieżca

    We współczesnej kulturze ludzie często uskarżają się na różne aspekty swoich matek.
    Mówi się, że do najczęstszych przyczyn konfliktów między matką a dorosłymi dziećmi, leżącymi po stronie matki należą:

    • Dominacja matki
    • Ambiwalencja matki
    • Oziębłość rodzina, odrzucanie przez matkę, zawłaszczanie dziecka
    • Choroby psychiczne matki
    • Delegowanie niespełnionych potrzeb matki na dzieci
    • Nierealne oczekiwania matki, przeciążenie i bezsilność matki albo apodyktyczność matki

    Niemniej bardzo często dorosłe dzieci przejmują wrogość matki. Trudno powiedzieć gdzie jest przyczyna takiego stanu rzeczy. Ten artykuł (podcast) próbuje odpowiedzieć w jakiejś części na to pytanie.

    Ten artykuł dotyczy takich aspektów matki, które określamy jako drapieżne i okrutne. Kiedy mówimy matka jako drapieżca, takie sformułowanie wywołuje w ludziach silny lęk i agresję. Te uczucia trudno w sobie pomieścić. Ludzie zaprzeczają okrutnemu aspektowi matki, nie widzą drapieżnika własnej matki lub mówią o okrucieństwie matki mając na myśli „chorobę psychiczną” (np. moja matka jest okrutna ale wynika to z jej choroby psychicznej). Temat drapieżnej matki jest pomijany, przekierowywany na chorobę. Ten temat może być również zauważony, dostrzeżony i przepracowany.

    W bajkach wybrzmiewają ludzkie głęboko skrywane doświadczenia i tęsknoty/pragnienia. Najłatwiej o drapieżnym aspekcie matki opowiadać poprzez bajki.

    Psychologiczne znaczenie bajki „Wilk i koźlęta”

    W bajce „Wilk i koźlęta”, stara koza miała siedem młodych koźląt, które kochała całym sercem. Musiała opuścić swoje potomstwo, by przynieść pożywienie z lasu. Koza ostrzegła koźlęta przed złym wilkiem, które chce je pożreć. Wilkowi udało się wyprowadzić koźlęta w pole, pożreć sześcioro z rodzeństwa, najmłodsze koźlątko schowało się. Matka wróciła z lasu, odnalazła ukryte koźlę. Matka uratowała resztę potomstwa w ten sposób, ze rozcięła brzuch wilka i uwolniła swoje dzieci. Z zemsty matka zaszyła w brzuchu wilka kamienie. Wilk obudził się, chciał uciec, ale zginął, wpadł do wody i utonął.

    Koza jest tak dobrą matką, jak matka tylko może być. Koza jest samotnie wychowującą dzieci matką, bez obecności ojca, nie ma nikogo, kto wspierałby matkę w wychowaniu koźląt. W realnym życiu ojciec może być nieobecny. Może być nieobecny z powodu wykonywanego zawodu, z powodu swoich emocji, z powodu uzależnienia lub choroby. Koza definiuje się przez rolę matki, poświęca dla potomstwa wszystko, nie ma własnego życia. Koza próbuje nadmiernie ochronić koźlęta przed światem zewnętrznym, usunąć z ich życia wszelkie przeszkody. Główną troską matki jest wyżywić swoje dzieci, nakarmić, cała uwaga matki skupiona jest wokół obecności lub braku jedzenia.

    Koza ostrzega swoje dzieci, aby nie wpuszczały wilka, który jest drapieżny. Matka mówi „jestem matką, która poświęca się dla swoich dzieci”. Koźlęta starają się jak mogą, nie wpuścić wilka do domu, w końcu otwierają drzwi okrutnemu aspektowi matki, zostają przez ten aspekt pożarte. Matka ostrzegając dzieci przed złym wilkiem, chce je chronić przed własnym aspektem drapieżcy.

    Przykład:
    Matka pracuje po godzinach dla swoich synów, by ich wykształcić i wyżywić. Ojciec jest sknerusem i nie daje pieniędzy na potrzeby rodziny, oszczędza je. Matka długo nie pokazuje swojej agresywnej części wobec dzieci. Dopóki jest młodą osobą, pełni rolę matki i żony z powodzeniem, potem brakuje jej sił. Mąż staje się agresywny i obciążający, kobieta przestaje być żoną, staje się opiekunką/pielęgniarką. Zaczyna coraz więcej wymagać od synów i przekraczać ich granice psychologiczne. Wymaga od dzieci takiego poświęcenia, jak od siebie samej np. po operacji męża matka prosi dzieci, by czuwały przy łóżku ojca. Obiektywnie jest to sytuacja, która wymaga zatrudnienia pielęgniarki, ponieważ stan chorego jest ciężki.

    Psychologiczne znaczenie bajki braci Grimm „Roszpunka”

    W bajce pt „Roszpunka” młode małżeństwo mieszka obok ogrodu potężnej czarownicy. Kobieta zapragnęła rośliny z ogrodu czarownicy i jej mąż zgadza się ukraść dla niej tę roślinę. Niestety czarownica przyłapuje męża na kradzieży i wymusza na nim przyrzeczenie, że mężczyzna odda jej dziecko, które się ma wkrótce urodzić. Po urodzeniu dziecka rodzice oddają dziewczynkę czarownicy, która ją zamyka w wieży i ma na swoją wyłączność. Matka „Roszpunki” i czarownica to ta sama osoba.

    Tragedia relacji matki z córką polega na tym, że matka nie jest w stanie pokochać swojego męża i całkowicie skupia się na córce. Poświęca jej uwagę, jest bardzo obecna w życiu córki. Mąż jest bezsilny i bierny wobec postawy żony. W życiu córki pojawia się młody mężczyzna, który zakochuje się w niej. Okrutny aspekt matki zamyka wtedy córkę w wieży i obcina jej włosy. Złość matki nie dopuszcza do tego, żeby związek młodych się rozwijał.

    Obydwoje młodzi, córka i książę wkraczają w kryzys. Aby z niego wyjść młody mężczyzna musi rozpoznać swoje impulsy destrukcyjne rozumiane jako skłonność do wycofania, rezygnacji, a młoda kobieta musi dać się pozwolić odnaleźć mężczyźnie. W tej bajce kobieta śpiewa, co pozwala mężczyźnie ją odnaleźć.

    Ta bajka opowiada o okrucieństwie matki, która chce „zawłaszczyć swoją córkę” i za wszelką cenę być lepszą od jej partnera. Taka relacja z matką może sprzyjać temu, że kobiety szybko rozstają się z mężczyznami. Z czasem córki zbliżają się i zacieśniają swoje relacje ze matkami.

    Przykład:

    Kobieta ma lat 24 zachodzi w ciążę, wychodzi za mąż i rodzi dziecko. Przeprowadza się do kawalerki męża. Mężczyzna podobnie jak ojciec klientki ma wykształcenie zawodowe i również nadużywa alkoholu.

    Matka kobiety ma wykształcenie wyższe i to ona utrzymuje rodzinę. Po roku małżeństwa i wspólnego mieszkania, kobieta odchodzi od męża, wraca do domu matki, staje się jej prawą ręką. W międzyczasie rodzice rozwodzą się. Kobieta korzysta z zasobów finansowych matki i mieszka z dzieckiem u swojej matki. Nie wychodzi powtórnie za mąż.

    Inną wersją takiej relacji jest, gdy kobieta wychodzi za mąż, ale nie ma własnych dzieci i całą swoją uwagę przekierowuje na matkę. Córka ofiarowuje swój związek i swoje macierzyństwo matce np.: codziennie dzwoni do swojej matki, wysłuchuje o jej chorobach, kupuje prezenty, dopytuje się. Ścisłemu związkowi córki i matki nie przeszkadza to, że mieszkają na przeciwległych krańcach świata.

    Psychologiczne znaczenie bajki „Wieloskórka”

    W bajce „Wieloskórka” zmarła matka wyraża życzenie, aby być zawsze pamiętaną. Królowa umierając nakazuje mężowi/królowi, by poślubił kobietę tak piękną jak ona. Król nie może znaleźć sobie partnerki, poza swoją córką i odkrywa w sobie nagłą, impulsywną miłość do córki. Cała opinia publiczna (dwór, radcy) są przeciwni temu, aby król ożenił się z własną córką. Córka jest przerażona zamiarami ojca, stawia niemożliwe warunki do spełnienia, które ojciec jednakże spełnia. Córka ucieka z domu ojca, znajduje schronienie i zatrudnienie w kuchni poza domem rodzinnym. Wykonuje ciężką i trudną/brudną pracę. Córka znajduje sposób, żeby pokazać całe swoje bogactwo i piękno innemu mężczyźnie. Dobrze przerobiła lekcje z własnym ojcem. Uciekła z domu, w którym żądano od niej za dużo.

    W tej bajce pamięć matki żyje wiecznie kosztem życia córki. Jeśli córka przyjęłaby zlecenie matki, byłaby potępiona przez społeczność, utraciłaby swoją godność.

    Przykład:
    Klientka ma lat 38, ma dwójkę młodszego rodzeństwa, w tym jedno przyrodnie. Matka ma ogromne trudności w relacji ze swoim mężem, nie utrzymuje kontaktu z teściami. Jest osobą impulsywną, gwałtowną. Matka deleguje córkę do tego, aby odwiedzała wraz z ojcem rodzinę męża, żeby wyjeżdżała wraz z rodzeństwem na wakacje z ojcem, bez udziału matki.

    Psychologiczne znaczenie bajki „Jaś i Małgosia”

    Bajka opowiada o sytuacji głodu i okrutnej części macochy, która się wówczas pojawia. W tej bajce kobieta uważa, że w sytuacji głodu nie starczy dla wszystkich jedzenia i trzeba pozbyć się dzieci. Matka chce przeżyć kosztem swoich dzieci.

    Ojciec kocha swoje dzieci, ale nie broni ich przed okrutną częścią matki w sposób zdecydowany i stanowczy. Ojciec ulga okrutnym decyzjom żony. Matka jest dwulicowa i udaje troskliwą, opiekuńczą matkę. Pozbywa się dzieci z domu. Dzieci są tak głodne, że wpadają w ręce okrutnej czarownicy, która chce je zjeść. Czarownicą w świecie rzeczywistym, są wszystkie sytuacje w których „Jaś i Małgosia” mogą być narażeni na „pożarcie”- np. destrukcyjne relacje, związki partnerskie, grupy rówieśnicze, używki.

    Przykład:
    Klientka ma lat 45, wychowała dwoje młodszego rodzeństwa. Była powiernicą ojca, kiedy wracał na krótko do domu z pracy zarobkowej za granicą. Matka nie pracowała zarobkowo, zajmowała się własnym ojcem. Na córkę zwracała uwagę, kiedy córka zrobiła coś nie po jej myśli.

    Psychologiczne znaczenie bajki o „Sześciu łabędziach”

    Ta bajka opowiada o wrogości teściowej wobec synowej. Synowa nie ma matki. Jej matka zmarła, a ojciec ożenił się powtórnie z kobietą, której się bał. Synowa ma sześciu braci. Jest znienawidzona przez swoją teściową. W tej bajce synowa zrobiła pewną pracę dla swojego rodu tkając sześć koszulek dla swoich braci. Kiedy utkała te koszulki, odzyskała możliwość mówienia i bronienia się przed agresją teściowej. Ważne jest to, że teściowa najpierw przedstawiała synową w złym świetle, oczerniła ją, potem oskarżyła o dzieciobójstwo.

    Przykład:
    Pracowita, wykształcona kobieta, dobrze zarabiająca wyszła za mąż. Urodziła dwie córki. Po kilku latach małżeństwa okazało się, że mąż jest chory psychicznie, o czym się głośno nie mówiło w rodzinie. Nikt w rodzinie nie mówił głośno o tym, że mąż nie ma kontaktu z córkami ani ze światem zewnętrznym. Kobieta była głównym żywicielem rodziny, to ona dostała mieszkanie i rodzina żyła dzięki jej zarobkom. Teściowa krytykowała ją niemal codziennie. Do codziennego rytuału należało przypomnienie o tym, czego synowa nie dopilnowała, nie posprzątała, jakie błędy wychowawcze popełniła, jak źle wychowuje swoje dzieci. Kobieta rozwiązała ten konflikt pasywnie, opuściła mieszkanie swoje i męża i kupiła nowe. Mąż został w mieszkaniu przy swojej matce.

    W tej części zostały omówione niektóre z aspektów drapieżnej matki
    Kolejne aspekty drapieżnej matki zostaną omówione w II części podcastu.

  • Podcast: Kiedy para nie może począć dziecka

    Podcast: Kiedy para nie może począć dziecka

  • Podcast: Poczucie wartości mężczyzn

    Podcast: Poczucie wartości mężczyzn

    Jeszcze 100 lat temu poczucie własnej wartości mężczyzny zależało od tego, jak go traktował ojciec. Ważne było, czy ojciec chciał inwestować w młodego mężczyznę, czy darował mu dobrą ziemię, dobry majątek, czy dbał o jego wykształcenie. Z reguły t o syn zastępował ojca w prowadzeniu gospodarstwa rolnego, rzemiosła, dziedziczył syn jego warsztat pracy. Również w zawodach typu aptekarz, lekarz prawnik, syn częściej wybierał taki sam zawód jak jego ojciec. Synowie mężczyzn o wyższym statusie zawodowym lub społecznym, z reguły cieszyli się wsparciem społeczności. Społeczeństwo chętnie udzielało im kredytu zaufania, nawet jeśli ich kompetencje zawodowe były niższe niż umiejętności ich ojców. Jeśli siostra chciała przejąć zakład rzemieślniczy po zmarłym bracie, to musiała pokonać początkową nieufność społeczeństwa i udowodnić, że umie ten zakład prowadzić nie gorzej od mężczyzny. Również lekarki, prawniczki, które jako pierwsze w rodzie wykonywały swój zawód musiały udowodnić, że jest to ich misją, że się szczególnie dobrze do tego nadają.
    Poczucie wartości mężczyzny zależało również o tego, jaką rolę miał w środowisku religijnym, politycznym. Jeśli ojciec mężczyzny był niestabilny emocjonalnie, nadużywał alkoholu lub miał złą opinię społeczną, to najczęściej osłabiało to poczucie własnej wartości jego syna. Opinia społeczna typu „Jaki ojciec taki syn”, nie pomagała synowi dostać dobrą pracę zarobkową, nie pomagała mu dostać kredytu zaufania od społeczeństwa.

    O poczuciu wartości mężczyzny i jego budowaniu mówią bajki. W bajce „Żabi król” księżniczka, której matka zmarła, zgubiła w studni złotą kulę-bezcenną pamiątkę po matce. Nie mogła sama jej wydobyć. „Żabi król” pomógł jej w tym zadaniu, w zamian za to, chciał zostać jej towarzyszem. Księżniczka ani myślała dotrzymać warunków umowy z żabą, natomiast jej ojciec nalegał aby to zrobiła. Żabi król konsekwentnie domagał się, aby księżniczka wywiązała się ze swoich zobowiązań, aby z nim jadła przy jednym stole, aby spała z nim w jednym łóżeczku . Wytrzymał on całą niechęć księżniczki, bo znał swoją wartość. Ta historia ma swój happy end. Księżniczka postawiła mu granicę, rzuciwszy nim w gniewie o ścianę, wtedy żabi król zmienił się w „mężczyznę w pełnej krasie”.

    Przykład:
    Mężczyzna, o którym rodzina sądziła, że stanowczo odmówi przyjścia na terapię zainicjowaną przez syna, zgodził się na udział w terapii. Wytrwał on w terapii rodzinnej mimo tego, że trudno mu było wytrzymać 90 minut sesji rodzinnej. Syn podjął prace fizyczną w trakcie terapii. Okazało się to być bardzo ważne dla ojca, gdyż ojciec przez całe całe swoje dzieciństwo i młodość musiał pracować fizycznie. Było widoczne, jak uwaga i świadoma obecność ojca odbudowała całą rodzinę, zwłaszcza syna.

    Aktualne badania psychologiczne pokazują, że poczucie wartości mężczyzn jest wyższe niż poczucie wartości kobiet (Urlich Orth). Ogólnie poczucie wartości wzrasta od wieku przedszkolnego do 10-12 rż i pozostaje na tym poziomie przez okres dorastania. W wieku około 30 lat znów obserwujemy wzrost poczucia wartości, który utrzymuje się do 60 -65r.ż. Znaczące relacje społeczne i zaangażowanie społeczne w każdym wieku mają wpływ na wzrost samooceny. Środowisko rodzinne we wczesnych latach dziecięcych ma długotrwały wpływ na poczucie wartości dzieci. Ten wpływ utrzymuje się również w życiu osób dorosłych. Dobra samoocena sprzyja dobrym relacjom i doświadczeniom społecznym i odwrotnie. Korzystne relacje i doświadczenia społeczne pomagają utrzymać dobrą, stabilną samoocenę.

    Na poczucie wartości mężczyzn wpływa często historia rodu. Pokolenia mężczyzn biorących udział w I i II wojnie światowej, były odcięte od uczuć z powodu swoich przeżyć wojenne. Poczucie wartości mężczyzny, zależało od tego, czy mężczyzna przeżył wojnę i wrócił do domu, czy zdołał obsiać pole, aby wyżywić rodzinę, czy począł potomstwo. Pokolenie mężczyzn biorących udział w wojnach, było odcięte od uczuć, a ich potomstwo,:synowie oraz wnuki cierpieli częściej na zaburzenia emocjonalne i choroby psychiczne. Niektórzy członkowie rodzin opuszczali swoje rodziny i byli uznani za zaginionych.

    Drużyny wioślarskie, piłkarskie, koszykarskie, organizacje sportowe są miejscem, gdzie tworzy się więzi między mężczyznami oparte na współpracy. Tego typu relacje, przynależność do organizacji sportowych buduje poczucie wartości mężczyzny.

    Kiedy mężczyźni są sobą rozczarowani i nie czują się wystarczająco dobrze, to wtedy częściej podejmują próby zmiany swojego samopoczucia poprzez kontakty seksualne. Sprzyja to temu, że mogą się łatwo uzależnić od seksu. Jeśli mężczyzna ma wysokie poczucie własnej wartości, to osłabienie potencji seksualnej związane z wiekiem lub kryzysem życiowym/zdrowotnym nie obniży jego samooceny. Inną formą podnoszenia niskiego poczucia własnej wartości przez mężczyznę jest kupowanie drogich samochodów, motocykli, domów oraz otaczanie się młodymi kobietami. Rzadko kiedy mężczyzna, który ma luksusowy samochód myśli o sobie „mam ten samochód i po prostu jestem tego wart”. Często w środku mężczyzna czuje się niepewnie i nowy samochód buduje jego ego.

    Kiedy chłopiec jest potomkiem starszego mężczyzny i młodej kobiety, często wstydzi się „ swojego starego ojca” i może mieć kłopot w nawiązaniem relacji z nim. Jeśli chłopiec jest jedynym dzieckiem młodej matki, to matka może być pochłaniająca i zaborcza. Taka sytuacja rodzinna może powodować obniżenie samooceny mężczyzny. Ważne jest, aby zapobiegać takim sytuacjom np. poprzez psychoterapię rodzinną lub inną formę terapii dostosowaną do potrzeb rodziny.

    Coraz więcej osób w Polsce akceptuje fakt, że są homoseksualni. W parach homoseksualnych mężczyzna pełniący rolę żeńską, częściej buduje swoje poczucie wartości w oparciu o czułość, troskliwość a mężczyzna pełniący rolę męską w związku swoją samoocenę opiera na tym, że jest osobą odpowiedzialną za związek, rodzinę. Często mężczyźni homoseksualni mieli trudne relacje z swoim ojcem, nie mieli kontaktu, nie czuli się przez nich wspierani. Wtedy miejsce ojca w rodzinie zajmowała dominująca matka. Doświadczenia pracy klinicznej pokazują, że ojciec często był bardzo agresywny i dorastający mężczyzna/syn czuł się w obowiązku zająć matką, którą postrzegał jako słabszą. Wybór orientacji seksualnej był wtedy dla mężczyzny nieuświadomionym wyborem, by „nie stać się tak agresywnym jak jego ojciec”.

    Poczucie niskiej wartości mężczyzn może się wyrażać jako perfekcjonizm, lęk przed popełnieniem błędów, jako duża potrzeba uznania. Mężczyzna, który jest bardzo perfekcyjny, sam siebie nie akceptuje, sam siebie odrzuca. Potrzebuje uznania i aprobaty od bliskich, żony, innych osób.

    Przykład:
    Mężczyzna lat 48, żonaty ma dwóch synów. Chłopcy uczęszczają do szkół prywatnych, z doskonałym programem, z doskonałymi nauczycielami. Małżeństwo mieszka w perfekcyjnie wykończonym domu, w eleganckiej dzielnicy, utrzymuje relacje z dobrze ustosunkowanymi ludźmi. Wewnątrz mężczyzna czuł się pusty i niewiele warty.

    Opracowały
    Teresa Ossowska, Małgorzata Krupińska

  • Podcast: Poczucie wartości kobiet

    Podcast: Poczucie wartości kobiet

  • Podcast: Czy moje dziecko może być uzależnione od internetu, gier komputerowych, mediów społecznościowych?

    Podcast: Czy moje dziecko może być uzależnione od internetu, gier komputerowych, mediów społecznościowych?

    W poniższym artykule zajmuję się tym, co zrobić, gdy rodzice niepokoją się, czy ich dorastające dziecko/nastolatek nie jest uzależnione od gier komputerowych, internetu, mediów społecznościowych?

    Moment w którym nastolatek zaczyna żyć bardziej w świecie wirtualnym, niż w świecie realnym można łatwo przeoczyć, nie zauważyć go.

    1. Dzieje się to wtedy gdy, rodzice są przeciążeni obowiązkami zawodowymi lub rodzinnymi.
    2. Kiedy rodzice mają konflikt w związku/ małżeństwie lub inny konflikt np. w sytuacji zawodowej, rodzinnej.
    3. Kiedy drugi rodzic jest nieobecny lub choruje.
    4. Kiedy choć jeden z rodziców jest uzależniony od seksu, alkoholu, internetu, leków.
    5. Kiedy relacje rodzinne nie zaspokajają potrzeb dziecka adekwatnie np. któreś z rodziców nie rozmawia w ogóle z dzieckiem, nie umie wyrażać swoich uczuć i emocji, ma upośledzenie umysłowe.
    6. Kiedy nastolatek był wcześniej uzależniony od hazardu, narkotyków, to rodzice mogą traktować „siedzenie przed komputerem” jako mniejsze zło.
    7. Jeśli wcześniej nastolatek przynależał do agresywnej grupy rówieśników, to rodzice mogą się cieszyć, że dziecko jest w domu, jest bezpieczne i nic mu się nie dzieje.
    8. Rodzice mogą mieć nadzieję, że nastolatek pozna kogoś bliskiego przez internet, że znajdzie towarzystwo i partnera.
    9. Jeśli nastolatek był mobbingowany, to rodzic może mieć nadzieję, że dziecko uspokoi się grając w gry komputerowe, korzystając z internetu, mediów społecznościowych.
    10. Jeśli nastolatek miał wcześniej obniżony nastrój, był nerwowy, zalękniony, to rodzice mogą mieć nadzieję, że gra komputerowa, media społecznościowe pomogą dziecku w tej sytuacji.

    Kiedy życie w świecie wirtualnym staje się groźne dla młodego człowieka?

    1. Kiedy młoda osoba spędza wiele godzin dziennie w internecie.
    2. Kiedy nastolatek jest nerwowy, poirytowany, smutny, znudzony, w sytuacji gdy nie ma dostępu do komputera.
    3. Kiedy nastolatek porzuca zainteresowania, które go wcześniej cieszyły i budowały.
    4. Kiedy ma kłopoty z powodu grania, serfowania po internecie np. przestaje spać, przestaje jeść regularnie, dbać o własną higienę, ma gorsze wyniki w nauce, jest usunięty ze szkoły/studiów, jego komputer jest zawirusowany.
    5. Kiedy mimo tych wszystkich trudności, nastolatek gra dalej.
    6. Kiedy nastolatek chce przestać grać, ale nie udaje mu się wytrwać w swojej decyzji.
    7. Kiedy relacje intymne mają miejsce w świecie wirtualnym a nie realnym.

    Przykład z życia:
    Młoda kobieta ma 21 lat. Obydwoje rodzice są tytanami pracy, odnoszą sukcesy, są lubiani, ekscytujący, podziwiani. Rodzice planują świetlaną przyszłość córce. Jako dziecko miała liczne opiekunki, była wożona na liczne zajęcia dodatkowe. Kilka lat zajęło rodzicom zauważenie faktu, że dziewczyna wraca ze szkoły przerażona i milcząca. Dowiadują się, że w szkole jest ośmieszana przez koleżanki. Zmieniają wówczas szkołę na inną. Ich uwadze umyka fakt, że zarówno w okresie wyśmiewania/mobbingu w szkole jak i po zmianie szkoły, dziewczyna rozluźnia się grając w gry RPG.
    Kilka lat później ma miejsce rozwód rodziców. Dziewczyna zamieszkuje z matką. Jest cicha, spokojna, nie sprawia kłopotów. Rodzice orientują się, że córka ma kłopoty, kiedy przerywa wybrane studiach.
    Mimo, że rodzice są rozwiedzeni, zwracają wtedy uwagę na córkę. Nie wiedzą co się z nią dzieje. Zastanawiają się, czy jest chora psychicznie, czy ma „słaby charakter”?
    Odpowiedź brzmi „córka jest osobą uzależnioną od gier komputerowych, internetu”.

    Co o tym świadczy?

    • W wieku 10 lat nauczyła się, jak korzystać z gier/internetu, żeby nie czuć lęku, kiedy czuła się atakowana, ośmieszana.
    • Kilka lat poprawiała sobie samopoczucie, grając w gry komputerowe, po tym jak była ośmieszana przez koleżanki lub bała się.
    • Dziewczyna była wściekła na swoich rodziców, którzy nie zauważyli sytuacji prześladowania w szkole. Córka nie wyraziła tej wściekłości.
    • Przed rozwodem rodzice kłócili się, a córka grała coraz więcej i więcej. Wówczas spała po kilka godzin dziennie.
    • Nastolatka nie wyraziła złości na rodziców, którzy nie mogli się porozumieć.
    • Swoją złość rozładowywała grając do późna w nocy.

    Paradoksalnie to, że dziewczyna grała, serfowała po internecie, pozwoliło jej nie skrzywdzić żadnego z rodziców, nie opowiedzieć się po żadnej ze stron.

    Niestety skutki uzależnienia od gier, komputera, internetu były takie że:

    • Nie umiała wyrazić złości, lęku w relacji z rodzicami i rówieśnikami
    • Nie nawiązała bliskich relacji w szkole podstawowej i średniej. Jej relacje rówieśnicze szybko się kończyły.
    • Zaczęła się masturbować i nie znalazła chłopaka, choć jest piękną kobietą
    • Zaczęła mieć kłopoty z koncentracją w sytuacjach kontaktu z ludźmi, czuła się szybko znudzona, zmęczona
    • Nie umiała się skupić na zajęciach w szkole
    • W efekcie tych trudności, musiała przerwać naukę na studiach

    O uzależnieniu od gier/internetu/mediów społecznościowych świadczą następujące zachowania:

    • Zaniedbanie obowiązków szkolnych i domowych
    • Granie do późnych godzin nocnych
    • Spóźnianie się do szkoły, opuszczanie zajęć
    • Słabsze wyniki w nauce
    • Nieregularne odżywianie
    • Ograniczona ilość kolegów, słabsze kontakty z rówieśnikami
    • Dziecko mówi, że ma dobrych znajomych na których może liczyć w internecie
    • Brak osobistych relacji rówieśniczych adekwatnych do wieku
    • Oszukiwanie rodziców, tworzenie iluzji, że się przygotowują do zajęć, egzaminów
    • Drobne oszustwa finansowe, kradzieże
    • Zwiększenie drażliwości, wybuchy, obwinianie rodziców, nauczycieli
    • Zaburzenia miesiączkowania
    • Pominięcie, zaniedbywanie higieny osobistej
    • Kontakt z dzieckiem staje się bardziej trudny i powierzchowny

    Jeśli występują następujące zachowania jest to powód do konsultacji rodzica u psychologa, gdyż dziecko potrzebuje pomocy, aby wyjść z uzależniania od internetu, gier itd. oraz zacząć realne życie.

    Przerwanie cyklu uzależnienia od świata wirtualnego jest trudne po 30 roku życia, wzorce uzależnienia są utrwalone i oporne na zmianę.

    Co pomoże rodzicowi, który ma wątpliwości, czy jego dziecko jest uzależnione?

    • Korzystne jest, kiedy rodzic zauważy problem
    • Pomocne jest, dopuścić myśl, że młody człowiek może być uzależniony od gier komputerowych/internetu/mediów społecznościowych
    • Pomaga przygotowanie rodziców do odstawienia „środka znieczulającego czyli internetu” i przeprowadzenie tej zmiany
    • Utrzymanie abstynencji dziecka od gier komputerowych/ internetu
    • Praca z rodzicami nad tematami, stojącymi za uzależnieniem młodego człowieka od gier/internetu/mediów społecznościowych

    Jeśli niepokoją się Państwo zachowaniami dziecka związanymi z internetem, grami komputerowymi, zapraszamy Państwa do kontaktu z terapeutami ośrodka Aditus.

    Opracowały
    Teresa Ossowska, Małgorzata Krupińska

  • Podcast: Aborcja a przyszłość związku

    Podcast: Aborcja a przyszłość związku

    Na początku chcemy zaznaczyć, że w tym artykule nie mówimy o aborcjach związanych z nadużyciami seksualnymi, gwałtami, sytuacjami kazirodczymi, ciążach które są skutkiem jednorazowych stosunków seksualnych pod wpływem alkoholu ani tez o podobnych sytuacjach.

    Nasze rozważania dotyczą sytuacji, w której mężczyzna i kobieta określili się jako para. Określili się, że są razem i chcą budować wspólną przyszłość, w związku formalnym lub nieformalnym. Posłużymy się przykładami z życia.

    Młoda para ma jedno dziecko. Obydwoje nie są samodzielni finansowo. Kiedy kobieta zachodzi w ciążę, para wspólnie decyduje o aborcji. Mimo wspólnej decyzji, w parze nastąpił kryzys. Mężczyzna skierował uwagę w stronę pracy zawodowej, kobieta zaczęła mieć różne, następujące po sobie symptomy zdrowotne. Symptomy te de-facto miały na celu przyciągnąć uwagę męża i jego troskę. Kobieta miała wiele schorzeń ginekologicznych i problemy jelitowe. Mężczyzna z jednej strony czuł się zobowiązany opiekować się żoną, a drugiej strony czuł złość i frustrację, co przejawiało się w tym dystansie emocjonalnym wobec żony. Kolejne dziecko pojawiło się jako forma naprawy związku, próba rozwoju rodziny. Natomiast komunikacja w parze ograniczała się głównie do rozmów an temat problemów zdrowotnych żony i innych członków rodziny. W następnym pokoleniu, potomstwo które urodziła się
    jako próba poradzenia siebie z kryzysem przez parę, stworzyło związek w którym było dużo agresji między partnerami. Jest to przykład rodziny, w której para poradziła sobie z nieprzepracowaną aborcją poprzez przekierowanie uwagi na problemy zdrowotne rodziny.

    Innym przykładem obrazującym, jak trudno sobie poradzić w sytuacji kiedy para decyduje się na aborcję i ją przeprowadza, jest przykład takiej rodziny, w której mężczyzna ożenił się z kobietą będącą w ciąży z innym mężczyzną. Następnie para zdecydowała się na 2 aborcje, potem urodziło się ich wspólne dziecko. Aborcja była początkiem końca związku. Małżonkowie przestali ze sobą sypiać. Mężczyzna i kobieta zaczęli rozmawiać ze sobą zdawkowo. Zarówno kobieta jak i mężczyzna mieli dobre relacje z obydwojgiem żyjących dzieci. Również w tej parze, obydwoje partnerzy ponieśli koszty zdrowotne. Mężczyzna zaczął meić problemy z układem pokarmowym, kobieta miała szereg symptomów, między innymi na skórze. Zmiany na skórze u kobiety były wspomnieniami poczucia splamienia i obwiniania siebie.
    W wieku emerytalnym para zamieszkała oddzielnie.

    Opracowały
    Teresa Ossowska, Małgorzata Krupińska

    Są to zaledwie dwa przykłady obrazujące, jak trudno poradzić sobie z aborcją wówczas, kiedy para nie może przeżyć żałoby po aborcji. Przykłady pokazują jak cierpi sam związek, jak się rozpada. Alternatywą jest przepracowanie aborcji w parze np. podczas terapii rodzinnej lub podczas pracy ustawieni-owej, którą zainicjował Bert Hellinger.