Psychologiczny wymiar transplantologii

Artykuł dedykowany Iwonie Górze

1. W jakiej sytuacji zachodzi potrzeba transplantacji??
2. Jak można wspomóc sam proces operacji?
3. Jak można pomóc, by narząd został zaakceptowany przez biorcę?
4. Jak wspomóc pracę przeszczepionego narządu?
5. Jakie mogą być konsekwencje przeszczepu dla biorcy i jak można z nimi pracować?

I. W jakiej sytuacji zachodzi potrzeba transplantacji ?

Jeśli zachodzi potrzeba transplantacji, oznacza to, że ten narząd był nadmiernie przeciążony lub uległ wypadkowi.
Jeśli narząd jest nadmiernie przeciążony oznacza to, że człowiek ma wiele nierozwiązanych konfliktów związanych z tym narządem.
Przykładowe konflikty:

1. Dysfunkcja wątroby może oznaczać, że człowiek cierpi z powodu nadmiernej złości, problemów związanych z pieniędzmi, z wiarą, zasadami.
2. Dysfunkcja jelit może oznaczać różne typy niezrównoważonej, nieuświadomionej agresji.
3. Dysfunkcja trzustki może wskazywać na wspomnienie zagrożenia życia, wspomnienie gwałtów, nieślubnych dzieci w rodzie, bycia nieakceptowanym przez kogoś ważnego.
4. Nerki mogą wskazywać na skrajną różnicę w obrazie świata w małżeństwie.
5. Dysfunkcje nerek wskazują na różnorodne konflikty w związku.

Często nagromadzenie konfliktów w kluczowych narządach skutkuje przeciążeniem narządu i stwardnieniem, obumieraniem narządu.
Zwykła wiedza o tym jakie konflikty mogą stać za zmianami chronicznymi w budowie narządów i kierowanie w stronę terapii mogłoby zmniejszyć kolejki do transplantacji, cierpienie ludzkie i poniesione koszty.

II. Jak można wspomóc sam proces operacji?
1. Przed operacją można sprawdzić w polu morfologicznym czy dany dawca jest właściwy dla biorcy
2. Można pracować nad zwiększeniem odporności człowieka po zabiegu
3. Jakie leki będą właściwe i w jakich dawkach?

III. Jak można pomóc, by narząd został zaakceptowany przez biorcę?
Biorca i dawca reprezentują 2 systemy życia. Dawca może być osobą żywą lub zmarłą. W każdej z tej sytuacji działają odmienne siły. Dawca może świadomie przeznaczyć swój narząd do przeszczepu lub nie. Rodzina dawcy może chcieć by narząd zmarłego/żywego służył innej osobie lub też nie.
Wszystkie wyżej wspomniane sytuacje mogą być przedmiotem pracy terapeutycznej zmierzającej do tego aby biorca zgodził się przyjąć przeszczep, a świadomość dawcy zawarta w narządzie kooperowała z żywym organizmem.
Jednakże bardzo istotna jest tu możliwość pracy nad tym, by pola (komórki) płynące od dawcy nie przenikały i nie niszczyły życia biorcy.
Znane są przypadki, gdy po przeszczepie zmieniła się osobowość biorcy i biorca nabierał cech, których wcześniej nie było.
Z praktyki klinicznej znamy sytuacje, kiedy osoby pracowały nad tym, aby „przyjąć” przeszczepiony narząd i aby obydwie rodziny zaakceptowały ten fakt.

IV. Jak wspomóc pracę przeszczepionego narządu?
Przeszczepy można uznać za próbę rozwiązania konfliktu na poziomie fizycznym.
Po transplantacji, jako wzmocnienie dla przeszczepu, można pracować terapeutycznie nad konfliktami stojącymi za dysfunkcją narządów.
Można to uczynić w dowolny klasyczny sposób.
1. Klasyczną terapię par-małżeństw- terapię indywidualną
2. Pracę na poziomie narządów

Pamiętać należy, że objaw narządu w jakiś sposób stabilizuje system, więc zasadniczo korzystne jest, gdy wiele osób w rodzinie wytrwale i konsekwentnie pracuje nad zmianą.
O zależnościach między somatyką -psychiką i głębokimi poziomami napiszę później, gdzie indziej.
Istniejące zepchnięte do podświadomości konflikty w rodzinie, w pracy, w małżeństwie zawsze pogłębiają dysfunkcję narządów. Jeśli konflikty, które tworzyły dysfunkcję nerek lub serca nie zostały rozwiązane, stan narządu będzie się pogarszał szybciej.

V. Jakie mogą być konsekwencje przeszczepu dla biorcy i jak z tym pracować?

1. Prostą konsekwencją przeszczepu dla biorcy jest zaburzenie jego odporności. Na jakimś poziomie, przeszczepiony narząd odbierany jest jako ciało obce i usuwany.
Komórki, tkanki systemu odpornościowego są częściej aktywowane, ulegają przeciążeniu.

2. Podstawową sprawą w tej sytuacji jest praca nad tym aby system dawcy przyjął DAR dawcy oraz to, aby rodzina dawcy zaakceptowała ten fakt.